Als je de spitsmuizen (insecteneters) buiten beschouwing laat is de wezel het kleinste roofzoogdier ter wereld. Met een langgerekt lijfje op korte pootjes zijn ze het kleinste lid van de marterfamilie. De staart is kort. Vrouwtjes meten 13-21 cm en wegen tussen de 40 en 85 gram. Voor mannetjes die een stuk groter zijn gaat dat van 15-24 cm met een gewicht van 65 tot150 gram. Daar komt dan telkens nog eens 3 tot 6 cm staart bij. Er is dus nogal wat variatie mogelijk.
Ze hebben een grijs- tot roodbruine vacht op de rugzijde, de buik is wit en de grens tussen de kleuren is onregelmatig.
Hun stapelvoedsel: muizen, met de nadruk op woelmuisen (tot 85% van het menu) die ze tot in hun gangen en nest opzoeken en achtervolgen. Maar ze schrikken er niet voor terug om ook grotere dieren als konijnen, woelratten en vogels aan te vallen en zijn niet vies van eieren, kleine reptielen, kikkers en insecten. Om in leven te blijven moeten ze regelmatig eten (één à twee muizen per dag!). Ze zijn daardoor zowel ‘s nachts als overdag actief en nemen onregelmatige rustpauzes. Om de omgeving te verkennen staan wezels op hun achterpoten, met gestrekt lichaam; dit heet ‘kegelen’.
Wezels leven solitair, maar het teritorium van een mannetje (1 tot 25 ha) kan overlappen met dat van meerdere wijfjes (1 tot 7 ha). De grootte van de teritoria zijn natuurlijk afhankelijk van de hoeveelheid beschikbaar voedsel. Per worp krijgen ze 4 tot 6 jongen. De eerste worden geboren in april/mei, en als er genoeg voedsel is kan er een tweede volgen in juli/augustus. Na 2 tot 3 maanden verlaten de jongen de moeder, het volgend jaar zijn ze al geslachtsrijp. In het wild wordt een wezel maximaal drie jaar oud (in gevangenschap tot zes jaar).
Ze komen voor in heel noordelijk Eurazië en noordelijk Noord-Amerika. Ondanks ze zich voornamelijk tussen het hoge gras en gedekt door heggen en struiken verplaatsen, worden ze in de Gentbrugse Meersen toch regelmatig waargenomen. Een teken dat hier genoeg woelmuizen aanwezig zijn.
In hun zenuwachtige speurtocht naar prooi waren ze al enkele keren de doorloop-foto-val komen verkennen, maar eindelijk kwam er ook eens eentje voor een gewoon opgehangen camera paraderen.
