Amfibieën & reptielen

De bastaardkikker is de meest bekende van alle groene kikkers. Het gekwaak aan de waterkant wordt vaak geassocieerd met warme zomeravonden

De boomkikker is een heel herkenbare kleine, gladde, grasgroene kikker, met een donkere streep die zijn buik en rug scheidt. Hij heeft een stompe kop en slanke achterpoten. De vingers en tenen van de boomkikker hebben zuignapachtige hechtschijfjes.

De bruine kikker is een grote, robuuste kikker met een zwarte vlek achter het oog. Zijn helderbruine rug heeft contrasterende bruinzwarte vlekken.

De gewone pad is een vrij grote, plompe pad met een opvallend wrattige huid en achter elk oog een grote oorklier.

De heikikker is een middelgrote kikker met een iets spitse snuit. In de paartijd (eind februari, tot uiterlijk begin april) kleuren mannetjes tijdelijk licht- tot fel blauw.

De knoflookpad is een eigenaardige amfibie die haar naam dankt aan de geur die wordt afgescheiden bij verstoring. Niet dat je ze vaak te ruiken krijgt: de knoflookpad leeft een verborgen bestaan en is zeer zeldzaam in Vlaanderen. Anno 2022 resten slechts twee wilde populaties.

De poelkikker is de kleinste soort van het groene kikkercomplex (Pelophylax esculenta synklepton).

De rugstreeppad is een pioniersoort. Droge en losgrondige bodems die snel opwarmen. We vinden ze voornamelijk in duin- en heidegebieden, oude klei afgravingen, verlaten zandgroeven, met zand opgespoten terreinen in haven- en industriegebieden.