Paddenstoelen

Deze dodelijke amaniet is gemakkelijk herkenbaar aan de witte plakjes die regelmatig over de hoed verspreid liggen. De hoedrand is gestreept en rond de steel hangt een rafelige ring.

Het papegaaizwammetje is een indicatorsoort voor voedselarme, oude graslanden, en een opruimer van dode grasresten.

Deze amaniet kreeg als bijnaam “blozer” omdat hij bij ouderdom en kneuzing snel een roze kleur krijgt. Hij is veel algemener dan de gelijkende soorten: grauwe en panteramaniet.

De peervormige stuifzwam is de enige stuifzwam die op dood hout leeft. Je vindt hem vaak in grote groepen aan de voet van bomen of op stronken. 

De platte tonderzwam is net zoals de echte tonderzwam een kurkachtige, taaie, meerjarige zwakteparasiet. Dit laatste wil zeggen dat ze enkel reeds verzwakte bomen aantasten. Na hun dood verteren ze de bomen verder (witrotters) en leven dus voort als saprofyt of opruimer.

In een mum van tijd is dit houtzwammetje zeer algemeen geworden in Vlaanderen, eind jaren tachtig werd het hier pas voor het eerst gezien. Dit kan toegeschreven worden aan de natuurlijke toename en van dood hout in oude bossen, daar er niet meer gesprokkeld wordt of zit de klimaatopwarming er voor iets tussen?

Porseleinzwam is een parasiet, die later verder leeft als saprofyt en enkel voorkomt op beuk. De ivoorwitte zwam heeft een slijmerige laag op de hoed, waardoor hij blinkt als porselein.  

Als je de pruikzwam (een witte, stekelige bol van 25 tot 50 cm) ziet dan heb je veel geluk, want deze paddenstoel is in Vlaanderen zeer zeldzaam. Vaak zit hij hoog in oude beuken, maar ook op eik en berk werd de soort al waargenomen.