Paddenstoelen

Eén van de minst kieskeurige, en dus gemakkelijk te vinden paddenstoelen is de geschubde inktzwam. Het is een opruimer van dode plantenresten die overal en heel het jaar door (zolang het niet vriest) kan opduiken. Na een hevige regenbui zie je hem eenzaam of in grote aantallen verschijnen… maar zijn leven duurt nooit lang. De sporen vervloeien bij rijpheid en druppen als zwarte inkt uit de paddenstoel, waarbij deze na een paar dagen bijna volledig zwart kleurt en er niet veel meer van over schiet. 

Op stronken en takken van allerlei loofbomen komen in de herfst zwarte knotsjes tevoorschijn die zich na een tijdje beginnen vertakken en een massa wit poeder (ongeslachtelijke sporen) vormen tegen het einde van de herfst.

De enige beurszwam die zeer algemeen is.

Ook al is hij niet giftig, toch verwijst de naam van deze zwam naar magie daar het vlees sterk blauw verkleurt bij kneuzing. In Vlaanderen is deze symbiont maar matig algemeen te vinden bij loofbomen.

De gewone krulzoom is een weinig kieskeurige boombegeleider (allerlei boomsoorten) die houdt van een dikke strooisellaag. Uit recent onderzoek blijkt dat deze soort ook een deel van de strooisellaag opruimt en dus ook een rol als saprofyt vervult. 

De meest gespotte paddenstoel, een opruimer van dood hout, groeit meestal in grote groepen.

Het Gewoon elfenschermpje is een opruimer van dood plantaardig materiaal met witte sporen en vrij staande plaatjes. Ze ruikt naar rapen, maar is giftig. Het elfenschermpje heeft een paarse hoed en paarse steel.

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.