Paddenstoelen

Dit zwammetje tref je meestal in kleine groepjes aan, het is een boombegeleider van vooral eik en beuk. De hoed is donkerpaars bij vochtig weer en bleekt lichtpaars uit bij droogte. Hoewel de plaatjes paars zijn, heeft deze zwam wit sporenpoeder. Nog een opvallend kenmerk zijn de wijd uiteenstaande plaatjes.

De roodbruine slanke amaniet is een boombegeleider van eik, beuk en berk op zandgrond. Hij houdt van warme temperaturen en is vaak in de zomer te zien.

Een complex van soorten die we vaak tegenkomen zijn de roodsteelfluweelboleten. Het uit elkaar houden van deze soorten is niet eenvoudig. Het is daarom het veiligste om als leek tevreden te zijn met de naam roodsteelfluweelboleet s.l. (sensu lato = “in brede zin”) incl. bruingele fluweelboleet, blauwvlekkende fluweelboleet, blozende fluweelboleet, sombere fluweelboleet.

De vliegenzwam is wellicht de bekendste paddenstoel die het meest tot de verbeelding spreekt. Vliegenzwammen groeien veelal in loofbossen, maar ook in het gras in de schaduw van een grote boom kom je deze paddenstoel tegen.

Het is een boombegeleider die je veelal in loofbossen vindt. Vooral onder berk, den, eik of beuk op zure bodem.

Het Waaiertje is waarschijnlijk de meest verspreide zwam ter wereld, enkel in Antartica ontbreekt hij. Bij ons kan je het Waaiertje het hele jaar door zien, op loofhout, vooral van Beuk. Deze witrotter breekt de cel- en houtstof af, zodat de bruine kleur verdwijnt en een witte vezelige structuur overblijft.

De witte kluifzwam is een opruimer van dood plantenmateriaal. Hij verschijnt vooral in het bos of langs de bosrand. Geen plaatjes of gaatjes, familie van de bekerzwammen.

Witte koraalzwam is een witte tot crèmekleurige, koraalvormige paddenstoel die tot 8 cm hoog kan worden en te vinden is op humeuze bodems in loofbossen, waar hij leeft als saprofyt. 

De Zwavelzwam is een opvallende verschijning die je momenteel op zowel levende loofbomen als rottende stronken kan zien. Hij is zeer gemakkelijk te herkennen aan zijn oranje tot felgele kleur die bij ouder worden volledig uitbleekt. Deze parasiet die na het doden van de boom verder leeft als saprofyt is een echte bruinrotter. Deze groep van houtafbrekers wordt gekenmerkt door het feit dat ze enkel cellulose kunnen afbreken, waardoor bruine uiteenvallende blokjes houtstof overblijven. Cellulose kan je in feite vergelijken met ijzerdraad in gewapend beton.