Paddenstoelen

Knotszwammen, paddenstoelen met een knotsvormig vruchtlichaam, behoren tot verschillende families die niet allemaal nauw verwant zijn. Het merendeel van de knotszwammen is moeilijk in het veld op naam te brengen. De bleekgele heideknotszwam is gemakkelijk te herkennen omdat hij steeds in de buurt van heide groeit, wellicht leeft hij in symbiose met deze struik. 

Als je op dennenkegels begint te zoeken in de herfst is de kans groot dat je het oorlepelzwammetje aantreft. Dit kleine pollepelvormige zwammetje heeft geen plaatjes maar stekels op de onderzijde van de hoed een de steel staat niet in het midden maar opzij.  

De Paarse schijnridderzwam verschijnt pas in de late herfst, wanneer de meeste bladeren al gevallen zijn. Met zijn paarse hoed van ongeveer 10 cm valt hij toch nog snel op. Bovendien tref je hem zelden alleen aan.

De Zwavelzwam is een opvallende verschijning die je momenteel op zowel levende loofbomen als rottende stronken kan zien. Hij is zeer gemakkelijk te herkennen aan zijn oranje tot felgele kleur die bij ouder worden volledig uitbleekt. Deze parasiet die na het doden van de boom verder leeft als saprofyt is een echte bruinrotter. Deze groep van houtafbrekers wordt gekenmerkt door het feit dat ze enkel cellulose kunnen afbreken, waardoor bruine uiteenvallende blokjes houtstof overblijven. Cellulose kan je in feite vergelijken met ijzerdraad in gewapend beton.

De zwerminktzwam is een algemene inktzwam die steeds in grote groepen wordt gevonden op dood hout of schors van levende bomen. De paddenstoeltjes hebben een klokvormig hoedje met een diameter van amper 1 cm. De inkt vloeit hier dus niet zo overvloedig en duidelijk zoals bij de grote broer (Geschubde inktzwam). Toch kan je, als je goed kijkt, de rijpe zwarte sporen als inktvlekjes op de plaatjes zien. Maar duidelijkere kenmerken van deze soort zijn: de bleke tot muisgrijze, gegroefde en fijnbehaarde hoed en de behaarde steel. Je kan best gebruik maken van een loep om deze kenmerken duidelijk te zien.