Paddenstoelen

De gele aardappelbovist heeft een voorkeur voor zure, zanderige bodems en is algemeen in loof- en naaldbossen. Hij is niet kieskeurig want hij gaat een symbiose aan met allerlei loof- en naaldbomen. Ook in parken en lanen is deze zwam vanaf de zomer tot diep in de winter voor de aandachtige wandelaar herkenbaar.

De gele knolamaniet is een boombegeleider van eik en beuk op zandgrond. Hij heeft ook een witte variëteit, en ruikt naar rauwe aardappels.

Deze lekkernij is een zeldzaamheid in Vlaanderen. Hij kan in symbiose leven met zowel loof- als naaldbomen op schrale bodem.

Ook al is hij niet giftig, toch verwijst de naam van deze zwam naar magie daar het vlees sterk blauw verkleurt bij kneuzing. In Vlaanderen is deze symbiont maar matig algemeen te vinden bij loofbomen.

De gewone krulzoom is een weinig kieskeurige boombegeleider (allerlei boomsoorten) die houdt van een dikke strooisellaag. Uit recent onderzoek blijkt dat deze soort ook een deel van de strooisellaag opruimt en dus ook een rol als saprofyt vervult. 

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.

Als je denkt een appelsienschil te zien liggen in het bos zou dit wel eens de Grote oranje bekerzwam kunnen zijn. Deze leeft in symbiose met allerlei loof- en naaldbomen, vooral op zure bodems.

Deze dodelijke amaniet is gemakkelijk herkenbaar aan de witte plakjes die regelmatig over de hoed verspreid liggen. De hoedrand is gestreept en rond de steel hangt een rafelige ring.