Paddenstoelen

Braakrussula's zijn rood gekleurde russula's met een scherpe smaak. Er zijn verschillende soorten braakrussula's die zich onder andere onderscheiden van elkaar op basis van de boom die ze begeleiden. 

De gele aardappelbovist heeft een voorkeur voor zure, zanderige bodems en is algemeen in loof- en naaldbossen. Hij is niet kieskeurig want hij gaat een symbiose aan met allerlei loof- en naaldbomen. Ook in parken en lanen is deze zwam vanaf de zomer tot diep in de winter voor de aandachtige wandelaar herkenbaar.

De gewone krulzoom is een weinig kieskeurige boombegeleider (allerlei boomsoorten) die houdt van een dikke strooisellaag. Uit recent onderzoek blijkt dat deze soort ook een deel van de strooisellaag opruimt en dus ook een rol als saprofyt vervult. 

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.

Deze dodelijke amaniet is gemakkelijk herkenbaar aan de witte plakjes die regelmatig over de hoed verspreid liggen. De hoedrand is gestreept en rond de steel hangt een rafelige ring.

Deze amaniet kreeg als bijnaam “blozer” omdat hij bij ouderdom en kneuzing snel een roze kleur krijgt. Hij is veel algemener dan de gelijkende soorten: grauwe en panteramaniet.

Dit zwammetje tref je meestal in kleine groepjes aan, het is een boombegeleider van vooral eik en beuk. De hoed is donkerpaars bij vochtig weer en bleekt lichtpaars uit bij droogte. Hoewel de plaatjes paars zijn, heeft deze zwam wit sporenpoeder. Nog een opvallend kenmerk zijn de wijd uiteenstaande plaatjes.

De roodbruine slanke amaniet is een boombegeleider van eik, beuk en berk op zandgrond. Hij houdt van warme temperaturen en is vaak in de zomer te zien.