Overzicht

De goudjakhals is een middelgrote hondachtige. Ondanks zijn naam is hij waarschijnlijk niet zeer nauw verwant aan de zadeljakhals of de gestreepte jakhals, maar staat hij dichter bij de coyote en de wolf. Hoewel de goudjakhals oorspronkelijk vooral in Oost-Europa voorkwam, laat hij zich als zwerfgast ook in Nederland en onder andere Duitsland en Denemarken zien.

Deze amaniet onderscheid zich van de Panteramaniet door zijn grijze plakjes die onregelmatig over de hoed verspreid liggen. Ook het ontbreken van een beurs rond de knolvormige voet van de steel, de gestreepte ring, de aardappelgeur en de ongestreepte hoedrand zijn duidelijke kenmerken.

De grijze grootoorvleermuis is een middelgrote vleermuis met opvallend (31 tot 41 millimeter) grote oren. Ze lijkt enorm op de gewone grootoorvleermuis.

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.

De grote glimworm is een kever waarvan vooral het vrouwtje licht kan geven. Haar groene gloed zie je in juni en juli in graslanden en langs bosranden.

De grote hoefijzerneus is één van onze grootste vleermuissoorten. Hij valt op door zijn typische neus. Het dier is de laatste decennia slechts enkele keren waargenomen in Vlaanderen.

Als je denkt een appelsienschil te zien liggen in het bos zou dit wel eens de Grote oranje bekerzwam kunnen zijn. Deze leeft in symbiose met allerlei loof- en naaldbomen, vooral op zure bodems.

De grote rosse vleermuis is de grootste vleermuis van Europa, maar laat zich maar zelden zien. In België werd deze soort voor het eerst waargenomen aan de kust in april 2012, en sindsdien nog een tweetal keer in het binnenland.